Αν και στη χώρα που ζούμε το ελαιόλαδο είναι το βασικότερο προϊόν ελαιοκαλλιέργειας αλλά και διατροφής, εντούτοις, είναι πολλά αυτά που δεν γνωρίζουμε γύρω από το μοναδικό αυτό προϊόν!

→ Η Ελλάδα κατέχει την Τρίτη θέση παγκοσμίως στην παραγωγή ελαιολάδου, μετά την Ισπανία και την Ιταλία και την πρώτη θέση σε παραγωγή εξαιρετικού παρθένου ελαιολάδου!
→ Το μεγαλύτερο ποσοστό της καλλιέργειας της ελιάς είναι στην Πελοπόννησο και στην Κρήτη.
→ Η παραγωγή ελαιολάδου βάσει των χημικών αναλύσεων και των οργανοληπτικών του ιδιοτήτων κατατάσσει τα ελαιόλαδα σε διάφορες κατηγορίες από τις οποίες η πιο σημαντική είναι το Εξαιρετικό Παρθένο Ελαιόλαδο.
→ Σύμφωνα με τον επίσημο ορισμό από Εμπορικό Πρότυπο Διεθνούς Συμβουλίου Ελαιολάδου ΔΣΕ, Codex Alimentarius: Εξαιρετικό Παρθένο Ελαιόλαδο είναι το: «Ελαιόλαδο ανωτέρας κατηγορίας που παράγεται απ΄ ευθείας από ελιές και μόνο με μηχανικές μεθόδους».
→ Το εξαιρετικό παρθένο ελαιόλαδο έχει καθαρό, φρουτώδες άρωμα, πικάντικα και πικρά στοιχεία που είναι περισσότερο εμφανή στην γλώσσα.
→ Οι πιο σημαντικές ελληνικές ποικιλίες ελιάς που καλλιεργούνται είναι οι Κορωνέικη, Αθηνολιά και Μανάκι.

Είναι το ελαιόλαδο που χρησιμοποιούμε καθημερινά εξαιρετικό παρθένο? Μάθετε πώς να το ξεχωρίζετε!
Μπορούμε με 4 απλά βήματα να δοκιμάσουμε το λάδι που χρησιμοποιούμε και να διαπιστώσουμε εάν είναι καλό. Είναι μια παρόμοια διαδικασία με αυτήν της γευσιγνωσίας του κρασιού!
1ο Βήμα: Βάζουμε 15-20 ml σε ένα χαμηλό ποτήρι ή ποτήρι κρασιού.
2ο Βήμα: Ζεσταίνουμε το ποτήρι με το χέρι μας (επιθυμητή θερμοκρασία γύρω στους 28-30ᵒC).
3ο Βήμα: Μυρίζουμε το ποτήρι και προσπαθούμε να ξεχωρίσουμε το καθαρό, φρουτώδες άρωμα. Φρουτώδες εννοούμε το άρωμα του καρπού της ελιάς, τα φύλλα ελιάς, το πράσινο μήλο. Παράλληλα μπορεί να ανακαλύψουμε και άλλα αρώματα όπως σπαράγγι, φύλλα ντομάτας, αγκινάρα, χόρτα, βότανα, πράσινο πιπέρι κλπ….
4ο Βήμα: Δοκιμάζουμε το λάδι βάζοντας μια μικρή γουλιά στο στόμα και την καταπίνουμε ψάχνοντας να βρούμε τα πικάντικα και τα πικρά στοιχεία. Την πικρή αίσθηση την αντιλαμβανόμαστε στο τέλος της γλώσσας ενώ την πικάντικη την αισθανόμαστε στην αρχή του λαιμού, όταν καταπίνουμε.
Εναλλακτικά στο 4ο Βήμα μπορούμε αντί να δοκιμάσουμε σκέτο το λάδι (ίσως δυσκολευτείτε λίγο στην αρχή), μπορείτε να βουτήξετε λίγο ψωμί άσπρο μέσα στο λάδι και μετά να το δοκιμάσετε!
Καθαρίζουμε την παλέτα μας με λίγο πράσινο μήλο ή ψωμί.

Οι μυρωδιές που σίγουρα δεν θέλουμε να βρούμε σε ένα λάδι είναι οι παρακάτω:

Ατροχάδο: είναι το άρωμα που αποκτούν οι ελιές όταν αποθηκευτούν σε σωρούς με προχωρημένο στάδιο αναερόβιας ζύμωσης. Θυμίζει βρώμικη κάλτσα.
Μούχλα: είναι το άρωμα που αποκτούν οι ελιές με την ανάπτυξη μυκήτων και ζυμομυκήτων σε ελιές που βρίσκονταν σε υγρασία για αρκετές μέρες. Θυμίζει μουχλιασμένο ντουλάπι.
Μούργα: είναι το άρωμα που αποκτά το λάδι όταν παραμείνει σε επαφή περισσότερο καιρό από ότι πρέπει με το ίζημα που δημιουργείται (κατά την διάρκεια της παραγωγής του και απομακρύνεται με μετάγγιση εγκαίρως) και καθιζάνει. Θυμίζει το άρωμα του ατροχάδο.
Ταγγό: είναι το άρωμα που αποκτά το λάδι μέσω της οξείδωσης, όπου το λάδι έρχεται σε επαφή με το οξυγόνο του ατμοσφαιρικού αέρα. Θυμίζει λάδι τηγανισμένο.
Μεταλλικό: το άρωμα που αποκτά το λάδι κατά την επαφή του με μεταλλικά εργαλεία κατά την διάρκεια της παραγωγής του. Θυμίζει μέταλλο.
Κρασώδες-Ξυδάτο: το άρωμα που αποκτά το λάδι από την δημιουργία ενώσεων του οξικού οξέος. Θυμίζει κρασί ή ξύδι.

gfdgf
*Η Βάσω Κουτσοβούλου μετά από 2 χρόνια εκπαίδευσης αποτελεί μέλος της πιστοποιημένης ομάδας γευσιγνωσίας παρθένου ελαιολάδου.