Η ‘οινική’ Κύπρος ανεβαίνει εντυπωσιακά!

Πριν από περίπου δύο μήνες, προσκλήθηκα από το Κυπριακό Υπουργείο τουρισμού σε ένα ‘press trip’ στην Κύπρο, παράλληλα με τον Κυπριακό Διαγωνισμό Οίνου. Είχα επισκεφθεί την Κύπρο για τον ίδιο ακριβώς λόγο πριν από 10 χρόνια, το 2009. Το σίγουρο είναι ότι ένα μόνο κείμενο δεν είναι αρκετό για να αποτυπώσω την ‘κατάσταση’ των κρασιών στην Κύπρο. Αυτό που μπορώ να πω με βεβαιότητα είναι ότι η πρόοδος που έχει σημειωθεί είναι εντυπωσιακή και η ποιότητα των κρασιών βρίσκεται σε υψηλό επίπεδο. 

Η Κύπρος σε νούμερα:

Τα δυνατά σημεία της Κύπρου πολλά:

Το πιο δυνατό σημείο: οι αυτόχθονες ποικιλίες

Οι αυτόχθονες ποικιλίες κατά την άποψη μου είναι αυτές που θα δώσουν τα ‘μεγάλα’ κρασιά του τρίτου μεγαλύτερου, σε έκταση, νησί της Μεσογείου. Είναι αυτές που την αναδεικνύουν ως μία ανερχόμενη οιναπαραγωγό χώρα. 

Στην προηγούμενη επίσκεψη είχαμε ‘εντοπίσει’ το Ξυνιστέρι και το Μαύρο με το Μαραθεύτικο να είναι τότε μία ανερχόμενη ποικιλία. Δεν είχαμε ακούσει ονόματα (ή δεν είχαν τονιστεί ώστε να τα θυμάμαι) όπως η Πρωμάρα, η Μωροκανέλλα, το Σπούρτικο, το Γιαννούδι και το Όφθαλμο. Από εκεί και πέρα ‘κυριαρχούσαν’ οι διεθνείς ποικιλίες όπως το Chardonnay, το Sauvignon Blanc, το Syrah και το Cabernet Sauvignon. Αυτή την φορά μιλήσαμε και απολαύσαμε το Ξυνιστέρι που έχει πια αποκτήσει ταυτότητα και το Μαραθεύτικο που και αυτό έχει εξερευνηθεί πολύ. Το Μαύρο δεν ‘προχώρησε’ πολύ στην παραγωγή των ξηρών κρασιών (υπάρχουν και οι εξαιρέσεις  φυσικά) και χρησιμοποιείται σχεδόν αποκλειστικά για την παραγωγή της Κουμανταρίας. Η σπάνια Μωροκανέλλα κέρδισε τις εντυπώσεις! 

Διαβάστε περισσότερα για τις Κυπριακές ποικιλίες εδώ.

Το πολύ θετικό είναι ότι τα κρασιά που δοκιμάσαμε από τις γηγενείς ποικιλίες ‘δουλεύονται’ έτσι ώστε να βγάζουν τον ποικιλιακό τους χαρακτήρα. Σε ελάχιστα από αυτά το βαρέλι ‘καπέλωνε’ το φρούτο. Δεν μπορώ να πω βέβαια ότι δεν δοκιμάσαμε και κρασιά με ‘ελαττώματα’ αλλά ήταν ελάχιστα και συγκρινόμενα με μία δεκαετία πριν, μπορώ να πω πως η μείωση των ‘προβληματικών’ κρασιών ήταν θεαματική.

Πρόοδος έχει σημειωθεί και στην εμφάνιση των κρασιών, με τις μοντέρνες και καλαίσθητες ετικέτες να τραβούν τα ‘φώτα’ πάνω τους. Για να μην γράφω μόνο τα θετικά, ένα σημείο που μάλλον θέλει πολύ δουλειά ακόμα είναι αυτό του οινοτουρισμού! Ένα από τα αρνητικά που θα ήθελα να επισημάνω είναι η κακή ποιότητα των ποτηριών που συναντήσαμε σε όλο το ταξίδι, που δυστυχώς δεν περιορίστηκαν μόνο στα εστιατόρια, αλλά και σε κάποια οινοποιεία. Είναι κρίμα να γίνεται μία μεγάλη προσπάθεια σε επίπεδο οινοποιείων και τα ποτήρια όχι μόνο να μην κολακεύουν το κρασί αλλά να σε προδιαθέτουν αρνητικά.

Το επόμενο βήμα: οι εξαγωγές! 

Μία από τις χώρες όπου εξάγονται τα Κυπριακά κρασιά θα μπορούσε να είναι και η Ελλάδα γιατί το στιλ των κρασιών και κυρίως αυτών από Κυπριακές ποικιλίες ταιριάζουν στο κλίμα της χώρας μας. Δεν νομίζω ότι θα μπορούσαν να έχουν κοινό, Κυπριακά κρασιά από διεθνείς ποικιλίες στην Ελλάδα, όμως είναι κρίμα που δεν εισάγονται αρκετά κρασιά από Κυπριακές ποικιλίες στην Ελλάδα. Θα έπρεπε να μπορούμε να βρούμε στην Ελλάδα τουλάχιστον μερικές Κουμανταρίες, Ξυνιστέρια, κάποια Μαραθεύτικα αλλά και κρασιά από τις υπόλοιπες ανερχόμενες ποικιλίες. Τα Ελληνικά κρασιά φιγουράρουν σε όλες τις λίστες των εστιατορίων στην Κύπρο. Το παράπονο πολλών Κυπρίων του κλάδου είναι γιατί δεν υπάρχουν Κυπριακά κρασιά στην Ελλάδα. Ίσως αν μιλούσαμε πριν από 10 – 15 χρόνια, να βρίσκαμε πολλά επιχειρήματα για να δικαιολογήσουμε την απουσία Κυπριακών κρασιών στην Ελληνική αγορά. Τώρα όμως η ποιότητα των κρασιών και η συνεχής πρόοδος που σημειώνουν καταρρίπτει αυτά τα επιχειρήματα.

Ξεχώρισαν

Δεν επισκεφθήκαμε όλα τα οινοποιεία και σίγουρα δοκιμάσαμε ένα μικρό ποσοστό των Κυπριακών κρασιών, όμως αυτά ήταν αρκετά για να έχουμε μία γενική εικόνα, που όπως προανάφερα είναι πολύ ενθαρρυντική!

Το οινοποιείο Κυπερούντας, οι Εκφράσεις Βασιλιάδη, το Βουνί Παναγιάς, το Βασιλικό οινοποιείο, ο Τσιάκκας, ο Ζαμπάρτας, ο Βλασίδης, οι Αμπελώνες Αργυρίδη, το οινοποιείο Έζουσα, το Νέλιον και το Κτήμα Γερόλεμο είναι μόνο κάποιοι από τους πολύ αξιόλογους παραγωγούς της χώρας. Μία κατηγορία μόνο του είναι το οινοποιείο Αγία Μαύρη που γι΄ αυτό θα ακολουθήσει ξεχωριστό κείμενο.

Τα 8 κρασιά που κέρδισαν τις εντυπώσεις μου:

To top κρασί αυτού του ταξιδιού:

.

Οι τρεις συνδυασμοί που μου ‘έμειναν’:

.

Στα highlights του ταξιδιού θα προσθέσω ένα φανταστικό δείπνο στο εστιατόριο ‘Πραλίνα’ στην Λευκωσία, με food & wine pairing από τον Βάσο Μανώλη, τον Γιώργο Κασιανό, που είναι πρόεδρος της δραστήριας Κυπριακής Ένωσης Οινοχόων*, για την καθοδήγηση του, αλλά και την Μαίρη Πατρόκλου, την καταρτισμένη και πολύ ευχάριστη ξεναγό μας, που εκτός όλων των άλλων με ‘ξενάγησε’ στην γαστρονομία και την Κυπριακή διάλεκτο: το υποκοριστικό της πατάτας είναι ‘πατατούι’ (πατατούλας), ‘ταλατούρι’ το τζατζίκι, ‘αγρέλια’ τα σπαράγγια, ‘πουρκούρι’ το πλιγούρι, ‘βαζάνι’ η μελιτζάνα, ’πιζούνι’ το περιστέρι.

*Η Κύπρος θα φιλοξενήσει τον Πανευρωπαϊκό διαγωνισμό οινοχόων τον Νοέμβρη του 2020!

….Μαριάννα