Παλαιώνουν οι Ροδίτες? Βρήκαμε την απάντηση στον Τετράμυθο
Θα μπορούσαμε να διατυπώσουμε και διαφορετικά την ερώτηση του τίτλου! Μπορεί ένα λευκό κρασί που κοστίζει λιγότερο από 9€ να παλαιώσει? Αν το κρασί αυτό είναι ορεινός Ροδίτης από τις Πλαγιές της Αιγιαλείας, τότε σίγουρα ναι, μπορεί να παλαιώσει.
Ξέρουμε ότι το Ασύρτικο έχει την δυνατότητα να παλαιώνει και να εξελίσσεται στον χρόνο! Το διαπιστώσαμε για την Μαλαγουζιά (δείτε εδώ), έχουμε δοκιμάσει παλιές χρονιές από Βιδιανό που μας οδηγούν στο ίδιο συμπέρασμα, το υποψιαζόμαστε και για την Ρομπόλα!
Αν μας ρωτούσαν όμως για το top 3 των λευκών Ελληνικών ποικιλιών που μπορούν να παλαιώσουν τότε σίγουρα μία από αυτές θα ήταν και ο Ροδίτης! Και αυτό το διαπιστώσαμε, όχι δοκιμάζοντας ένα κρασί από μία συγκεκριμένη χρονιά αλλά μετά από μία κάθετη δοκιμή 12 συνεχόμενων χρονιών, του Ροδίτης Τετράμυθος που όλα σχεδόν είχαν μεγάλο ενδιαφέρον! Και εδώ δεν μιλάμε για κρασιά που κοστίζουν μερικές δεκάδες ευρώ αλλά μόνο μερικά ευρώ. Η τιμή της τρέχουσας χρονιάς αυτού του ΠΟΠ Πάτρα κρασιού, είναι περίπου 8,50 € και είναι το βασικό κρασί του οινοποιείου.
Δοκιμάσαμε κρασιά από το 2016 μέχρι το 2004 σε μία γευσιγνωσία, που πραγματοποιήθηκε στο ΤΕΙ Αθηνών, παρουσία του οινολόγου του Τετράμυθου, Παναγιώτη Παπαγιαννόπουλου. Η δοκιμή έγινε για τις ανάγκες της διπλωματικής εργασίας, του μεταπτυχιακού προγράμματος της οινολόγου Βένιας Ρούφα. Πραγματικά πήγαμε στην δοκιμή με την υποψία ότι μπορεί να δούμε κρασιά που παλαιώνουν αλλά τα κρασιά ξεπέρασαν τις προσδοκίες μας και δεν μας άφησαν κανένα περιθώριο να υποστηρίξουμε ότι η ποικιλία δεν έχει δυνατότητες παλαίωσης.
Ο μέσος όρος των αμπελιών από τα οποία παράχθηκαν τα κρασιά που δοκιμάσαμε είναι τα 35 χρόνια, βρίσκονται σε υψόμετρο 650 – 850 μέτρων, οι αποδόσεις είναι χαμηλές, καλλιεργούνται βιολογικά, οι παρεμβάσεις στο οινοποιείο είναι ήπιες και δεν έχουν χρησιμοποιηθεί ζύμες εμπορίου.
Να πούμε εδώ ότι η γευσιγνωσία είχε ακόμα μεγαλύτερο ενδιαφέρον γιατί δοκιμάσαμε κρασιά που έχουν ‘καεί’. Το οινοποιείο Τετράμυθος κάηκε ολοσχερώς στις φωτιές του 2007, οπότε εκτός από την χρονιά του 2007 που έγινε η οινοποίηση σε άλλο οινοποιείο θα δοκιμάσαμε και κρασιά που υπήρχαν στο καμένο οινοποιείο.
Οι γευστικές μας σημειώσεις και η απόδειξη (τουλάχιστον για εμάς) ότι ο Ροδίτης παλαιώνει (φτάστε μέχρι το 2004 γιατί έχει μεγάλο ενδιαφέρον):
2016
Ανοιχτό λεμονοπράσινο χρώμα με ντροπαλά ακόμα αρώματα πράσινων φρούτων που θυμίζουν αχλάδι και πράσινο μήλο, λεμονιού, πέτρας αλλά και με νότες ζύμης και γιαουρτιού που προδίδουν την ωρίμαση πάνω στις οινολάσπες αλλά και την μηλογαλακτική ζύμωση. Στο στόμα το σώμα του είναι μέτριο, η οξύτητα αισθητή, με κάποιες γεύσεις από φλούδες εσπεριδοειδών, όπως κίτρο και πορτοκάλι να αφήνουν μία απαλή πικρή επίγευση. Ένα φρέσκο κρασί που έχει σίγουρα πολλά χρόνια μπροστά του.
2015
Το χρώμα του είναι ελαφρώς πιο βαθύ από το 2016 και το κρασί εμφανίζεται λίγο πιο ώριμο. Τα αρώματα του θυμίζουν ώριμο μήλο και λεμόνι, οι νότες της ζύμης είναι αισθητές και εδώ, όπως και η ορυκτότητα, ενώ διακρίνουμε και κάποιες νύξεις τροπικών φρούτων όπως η μπανάνα. Στο στόμα η οξύτητα είναι επίσης αισθητή, με κάποιες νότες φουντουκιού να κάνουν την εμφάνιση τους και στην επίγευση να κυριαρχούν γεύσεις ώριμων εσπεριδοειδών.
2014
Το χρώμα του παραμένει λεμονοπράσινο και φρέσκο, στα αρώματα κυριαρχεί η ορυκτότητα που εκφράζεται με τσακμακόπετρα και ακολουθείται από εσπεριδοειδή, ώριμο μήλο αλλά και βούτυρο. Στο στόμα η φρεσκάδα του είναι αξιοσημείωτη, η ορυκτότητα είναι ακόμα πιο έντονη και συνοδεύεται από γεύσεις λεμονιού, νερατζιού και αχλαδιού αλλά και κάποιες φυτικές νύξεις. Θεωρούμε ότι μπορεί να εξελιχθεί για μερικά χρόνια ακόμα.
2013
Λεμονοπράσινο χρώμα και εδώ, με κάποιες χρυσές ανταύγειες να κάνουν την εμφάνιση τους. Η ορυκτότητα είναι παρούσα και μας θύμισε βρεγμένο, από την θάλασσα, βότσαλο, όπως και τα εσπεριδοειδή, που πήραν την μορφή λικέρ λεμονιού αλλά και φλούδας πορτοκαλιού. Υπάρχουν κάποιες νύξεις ‘κλεισούρας’, οι οποίες έφυγαν με τον χρόνο ενώ εντοπίσαμε και κάποια ώριμα ανθικά στοιχεία. Το σώμα του εδώ είναι πιο γεμάτο από τα υπόλοιπα κρασιά, με αρκετή φρεσκάδα,, υψηλή οξύτητα και κάποιες φυτικές γεύσεις που θυμίζουν κοτσάνια. Θα το δοκιμάζαμε ξανά μετά από 2-3 χρόνια.
Έχοντας δοκιμάσει ήδη 4 διαφορετικές χρονιές διαπιστώσαμε ότι το στόμα εξελίσσεται πιο αργά καθώς διατηρείται η φρεσκάδα περισσότερο από την μύτη, ενώ η οξύτητα βρίσκεται σε υψηλά επίπεδα.
2012
Το χρώμα του είναι εντυπωσιακά φρέσκο, με αρκετό πράσινο. Στην μύτη βγαίνει πρώτα η ορυκτότητα και ακολουθεί το λεμόνι, το κίτρο, κάποια ώριμα πυρηνόκαρπα φρούτα αλλά και κάποια λευκά άνθη. Στο στόμα είναι σχεδόν γεμάτο και λιπαρό, με τραγανή οξύτητα, έντονη φρεσκάδα, πολυπλοκότητα, κάποιες νότες φουντουκιού και brioche εκτός των αρωμάτων της μύτης και μακρά επίγευση. Σε τυφλή γευστική δοκιμή, θα μπορούσε κάποιος να το μπερδέψει με ένα καλό Riesling από την Eden Valley της Αυστραλίας. Είναι κρασί που δεν φαίνονται τα 4 χρόνια που κουβαλάει και έχει πολλά να δώσει ακόμα!
2011
Εδώ έχουμε αρκετά στοιχεία ωριμότητας που εκφράζονται με αρώματα ξηρών καρπών, ώριμα φρούτα, χαμομήλι και αποξηραμένα λουλούδια, με τον ορυκτό χαρακτήρα σε σχέση με τα υπόλοιπα κρασιά να είναι λιγότερο αισθητός. Στο στόμα έχει παραπάνω από μέτριο σώμα, περισσότερη φρεσκάδα και κάποιες μελένιες νότες παρέα με γλυκά εσπεριδοειδή. Αυτό θα το πιούμε τώρα ή μέσα στον επόμενο χρόνο.
2010
Εδώ έχουμε το πιο σκούρο χρώμα, που έχει πάει στις αποχρώσεις του χρυσού. Η αρωματική του ένταση έχει πέσει αλλά εκφράζει όμορφα την ωριμότητα χωρίς να έχει στοιχεία κούρασης. Ώριμη πορτοκαλόφλουδα και μήλο, φουντούκι, γλυκό του κουταλιού κυδώνι και ψωμί βγάζει στην μύτη, με γεύσεις καρυδιού και πέτρας να εμφανίζονται στο στόμα. Και αυτό θα το πίναμε τώρα ή μέσα στον επόμενο χρόνο.
2009
Αυτό εμφανίζεται πιο φρέσκο από τις δύο προηγούμενες χρονιές με τα φρούτα σε διάφορες μορφές να κυριαρχούν και να ντύνονται με την ορυκτότητα και κάποιες νότες κερήθρας. Το ώριμο πεπόνι, η μπανάνα και το βερύκοκο βγαίνουν πριν από τα εσπεριδοειδή στην μύτη, ενώ στην γεύση κυριαρχούν τα εσπεριδοειδή που θυμίζουν γλυκά του κουταλιού και σιρόπια. Το σώμα του είναι μέτριο και σχετικά πιο ελαφρύ από τα προηγούμενα κρασιά αλλά εμφανίζεται πιο φινετσάτο. Θα μπορούσε να εξελιχθεί για 2-3 χρόνια ακόμα.
2008
Το χρώμα του σίγουρα δεν δηλώνει την ηλικία του καθώς είναι αρκετά πράσινο. Στην μύτη είναι ιδιαίτερο και σύνθετο με καραμελωμένα πυρηνόκαρπα φρούτα, ψητό κυδώνι, καραμέλα, λιβάνι, κερήθρα, φουντούκι και ελαφρώς ορυκτό χαρακτήρα. Στο στόμα είναι κομψό, έχει ταυτόχρονα στοιχεία ωριμότητας και φρεσκάδας και η επίγευση του είναι ξηροκαρπάτη. Θα το πίναμε τώρα αλλά ίσως μετά από 1-2 χρόνια να είχε ακόμα πιο εντυπωσιακή εξέλιξη.
2007
Το 2007 είναι η χρονιά που κάηκε το οινοποιείο από τις φωτιές και μεγάλο μέρος αμπελιών, ενώ και η συνολική παραγωγή επηρεάστηκε πολύ. Αυτό βγαίνει και στο κρασί, καθώς εμφανίζεται κουρασμένο με εμφανή στοιχεία οξείδωσης και σχετικά υδαρές σώμα.
Στα τρία επόμενα κρασιά, οι φιάλες των οποίων ήταν στο οινοποιείο, υπερθερμάνθηκαν από την φωτιά. Παρόλα αυτά η εξέλιξη των κρασιών ήταν και πάλι εντυπωσιακή.
2006
Στο χρώμα του φαίνεται η εξέλιξη, καθώς έχει πάρει βαθιές χρυσαφί αποχρώσεις. Τα αρώματα παρόλα αυτά δεν είναι κουρασμένα αν και αρκετά ώριμα. Γλυκά εσπεριδοειδή, φυτικά στοιχεία, φουντούκι και καρύδι αλλά και ορυκτές νότες τόσο στην μύτη όσο και στο στόμα. Δεν θα εξελιχθεί περισσότερο.
2005
Αυτό διατηρείται πιο φρέσκο από το 2006, με πιο σύνθετα αρώματα όπως μαρμελάδες και γλυκά του κουταλιού πυρηνόκαρπων φρούτων, σταφίδα και ξηρούς καρπούς με πάλι κυρίαρχο το φουντούκι αλλά και ψημένο ψωμί. Στο στόμα είναι πιο έντονη η ορυκτότητα, μας θύμισε σουσάμι αλλά και μαγειρεμένο φρούτο. Θεωρούμε και αυτό ότι δεν θα εξελιχθεί περισσότερο.
2004
Μία ακόμα έκπληξη στο τελευταίο κρασί που έχει 12 χρόνια στην πλάτη του. Το χρώμα του σε μπερδεύει και λες δεν είναι πάνω από 4-5 ετών. Έντονα αρωματικό με ώριμα φρούτα, φυτικότητα, ορυκτότητα, αλλά και ανθικά στοιχεία. Ανέλπιστη φρεσκάδα και πολυπλοκότητα στο στόμα, με γεύσεις σπαραγγιού, πέτρας, κίτρου και νερατζιού αλλά και ξηροκαρπάτη επίγευση. Εξαιρετικό κρασί που μας θύμισε Sauvignon Blanc από τον Λίγηρα και σίγουρα θα θέλαμε να ξαναδοκιμάσουμε μετά από 2-3 χρόνια.
Εκτός από αυτά τα κρασιά δοκιμάσαμε και έναν Ροδίτη βαρέλι από την χρονιά του 2008, πολύ όμορφα εξελιγμένο αλλά και έναν πειραματικό orange Ροδίτη από το 2016 που ζύμωσε μαζί με τα κοτσάνια για 18 μέρες σε αμφορείς. Αυτό θα κυκλοφορήσει πιθανότατα τον ερχόμενο Οκτώβρη και σίγουρα θα μας απασχολήσει ξανά!
